Pierwszy numer pedagogicznego Zeszytu Naukowego SWPR jest owocem współpracy autorów z różnych środowisk naukowych (Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, Wyższej Szkoły Edukacji i Terapii w Poznaniu oraz Szkoły Wyższej Przymierza Rodzin w Warszawie).

 Zeszyt otwierają rozważania Mieczysława Gogacza – nestora polskiej filozofii, historyka filozofii, etyka oraz twórcy tzw. „pedagogiki realistycznej” lub „pedagogiki chronienia osób”. Następnie zostały zaprezentowane poglądy tego autora oraz innych teoretyków wychowania odwołujących się do realizmu bytowego i epistemologicznego. Należą do nich Stanisław Gałkowski i Marian Nowak. Artykuł ten nosi tytuł: Trzy pedagogiki i ma polemiczny charakter. Z kolei pedagogiczne poglądy Józefa Tischnera przedstawił jego uczeń – Stefan Szary w tekście zatytułowanym: Filozofia wychowania Józefa Tischnera. Z tekstem tym koresponduje kolejny artykuł autorstwa Teresy Stankiewicz (Spotkanie terapeutyczne według Antoniego Kępińskiego). Wspólne inspiracje Tischnera i Kępińskiego nie powinny nikogo dziwić, gdyż ich mianownikiem jest osoba i filozofia jej spotkania. Zaś Adrian Drdzeń w swoim tekście (Koncepcja „introcepcji wartości” Stefana Kunowskiego jako inspiracji dla współczesnych teorii pedagogicznych) uzasadnia, że teoria wychowania KUL-owskiego pedagoga jest wciąż aktualna i jako taka winna być na nowo odczytana. Na szczególną uwagę jego zdaniem, zasługuje aksjologia Kunowskiego. Ostatnią rozprawą jest artykuł Magdaleny Mazan (Wychowanie moralne w ujęciu Karola Wojtyły), która podejmuje się rekonstrukcji teorii wychowania Karola Wojtyły na podstawie jego Elementarz etycznego. Autorka podejmuje się więc ambitnego zadania, ponieważ dotychczasowe próby, których w ostatnich latach było wiele, odwołują się zasadniczo do takich dział tego etyka jak Miłość i odpowiedzialność oraz Osoba i czyn. Zeszyty zamyka dział recenzji i sprawozdań.

 Złożony na Państwa ręce pierwszy Zeszyt Naukowy SWPR z serii pedagogicznej stanowi zatem wprowadzenie do dyskusji na temat kształtu i charakteru współczesnej pedagogiki, jej związku z filozofią (szczególnie z antropologią i etyką). Jest zatem próbą wskazaniem na przedzałożenia filozoficzne, jak się wydaje, od których teoria wychowania nie może uciec. Pozostaje zatem kwestia wyboru tych przedzałożeń. Czy można je przyjąć arbitralnie lub na zasadzie mody? Na to pytanie próbują odpowiedzieć autorzy niniejszego periodyku.

 Grecka paideia w niezwykły sposób wiązała to, co teoretyczne z tym, co praktyczne, uznając, że te dwie płaszczyzny tworzą jedną, właściwą dla człowieka kulturę. Kultura jest przestrzenią, która wymaga zagospodarowania przez wychowanie. W pedagogicznych Zeszytach Naukowych będzie podejmowana problematyka teoretycznych podstaw wychowania oraz ich praktycznych konsekwencji, które „weryfikują” ów proces.